روش های جلوگیری از خرابی کابل پل های معلق

در این نوشتار روش های جلوگیری از خرابی کابل پل های معلق شامل روش های روکش دار کردن کابل، تکنیک هوای خشک و … را مورد برررسی قرار می دهیم، با ما همراه باشید.

محافظت از خرابی کابل پل های معلق

خرابی های کابل اصلی پل های معلق بسیار شایع است و اغلب رخ می دهد. دلیل این است که دور نگهداشتن کابل ها از رطوبت بسیار سخت است زیرا کابل های اصلی معمولاً جابه جایی های قابل توجهی به علت نیروهای باد و نوسان دمای فصلی تجربه می کنند. در نتیجه، لایه هایی مانند ناحیه ی پوشش که برای جلوگیری از ورود آب اجرا شده اند، آسیب خواهند دید و کابل در معرض مواد مخرب قرار می گیرد. اغلب روکش ها، الاستیسیته یا دوام مناسبی به منظور ایجاد فضایی برای تغییر شکل های ایجاد شده ناشی از تغییرات دما و نیروهای باد ندارند.

از روش های مختلفی برای محافظت از خوردگی کابل های اصلی استفاده می شود. این روش ها در بخش های بعدی مورد بحث قرار خواهند گرفت :

1 . روکش کردن کابل اصلی پل معلق

2 . مواد بازدارنده از خوردگی

3 . تکنیک هوای خشک یا رطوبت زدایی

روکش کردن کابل اصلی پل های معلق

مصالح گوناگونی از جمله پلاستیک، نئوپرن و غیره برای پوشش دار کردن کابل های اصلی و ممانعت از ورود آب در جهت جلوگیری از تخریب کابل مورد استفاده قرار می گیرند. به طور معمول، این روش بعد از اینکه کابل متحمل درجه ی معینی از تخریب شد، مورد توجه قرار می گیرد.

چنین اقداماتی نتیجه ی رضایت بخشی به دنبال نخواهند داشت. این کار نواحی تخریب شده را پنهان می کند و در نتیجه این قسمت ها از دید بازرس ها دور می مانند. همچنین رطوبت در کابل ها باقی می ماند و نهایتاً همه این عوامل منجر به وخیم شدن شرایط می شود.

این نشان می دهد که آب بندی کابل های اصلی پل های معلق با استفاده از سیم هایی پوشش دار و مصالح مختلف و رنگ آمیزی غیرممکن است و از این رو با این استراتژی رطوبت را نمی توان دور از کابل های اصلی نگه داشت.

شکل 1 . کابل اصلی در سازه ی پل معلق

استفاده از بازدارنده خرابی کابل پل های معلق

بازدارنده های خرابی های کابل مانند مصالحی با پایه روغن بذر کتان، می توانند در کابل های اصلی باعث توقف یا جلوگیری کامل از خرابی های کابل شوند. این ترکیب روغنی یا نفتی روی اتصالات زینی ریخته می شود تا به تدریج به سمت پایین کابل های اصلی حرکت کند و سرتاسر یا بیشتر سطح کابل را پوشش دهد.

تکنیک هوای خشک یا رطوبت زدایی جهت جلوگیری از خرابی کابل پل های معلق

این روش به منظور دور نگهداشتن کابل های اصلی از رطوبت ابداع شده است. دلیل ارائه این روش، این بود که در روش های قبلی دور نگهداشتن کامل کابل ها از رطوبت ممکن نبود. در این تکنیک از سیم های گالوانیزه شده استفاده می شود که اگر رطوبت زیر 40 درصد باقی بماند، می توانند در برابر خوردگی مقاومت کنند.

جزییات سیستم رطوبت زدایی در شکل 2 ارائه شده است. هوای خشک با فشار تقریبی 3000 پاسکال در کابل اصلی از طریق نقاط تعبیه شده تزریق یا دمیده می شود. این هوا از نقاط خروجی گوناگونی که در امتداد طول کابل قرار دارند، خارج می شود. فاصله ی بین نقاط ورودی و خروجی به طور قابل توجهی کارایی سیستم را تحت تأثیر قرار می دهد، بنابراین توصیه می شود که از تجربه ی دیگر پل های تکمیل شده با استفاده از این سیستم بهره برد.

شکل 2 . جزییات سیستم رطوبت زدایی

کابل ها باید به طور مناسب هوابندی شوند. اگرچه به راحتی نمی توان این الزامات را برآورده کرد اما روش های گوناگونی برای دستیابی به چنین اهدافی مورد آزمایش قرار گرفته اند. برای مثال، در مورد پوشش های الاستومری نشان داده شده در شکل 3 که روی پوشش سیم و رنگ استفاده شده اند، گاهی می توان از رنگ الاستومری به جای پوشش سیم استفاده کرد.

شکل 3 . روکش الاستومری کابل اصلی پل معلق

این سیستم برای پل های زیادی در کشورهای مختلف مانند ژاپن و انگلستان استفاده شده است. نمونه های کاربرد این سیستم را می توانید در شکل های 4 و 5 مشاهده کنید.

شکل 4 . دریچه خروجی کابل اصلی

شکل 5 . رطوبت زدایی جهت جلوگیری از خرابی های کابل

پیشنهاد مطالعه :  آشنایی با نحوه ساخت پل کابلی و معلق و انواع آن ها

منبع :

ترجمه نوشتاری از سایت theconstructor.org با عنوان How to prevent corrosion of suspension bridge cables توسط پوریا نخعی، از مقالات تحلیلی ترجمه شده توسط گروه آموزشی 808