انواع علائم راهنمایی و رانندگی در آمریکا و کاربرد آن ها

در این نوشتار به انواع علائم راهنمایی و رانندگی در آمریکا که در راه های درون و برون شهری استفاده می شوند همراه با کاربرد آنها می پردازیم، بنابراین با ما همراه باشید.

تابلوهاي ترافيكي

دستورالعمل MUTCD جزئيات مربوط به علائم راهنمایی و رانندگی كه در مناطق مختلف استفاده مي شوند را شرح مي دهد. در حالت كلي؛ تمامي علائم راهنمایی و رانندگی در يكي از سه گروه زير تقسيم بندي مي شوند:

• تابلوهاي انتظامي: این تابلوها اطلاعاتي را درمورد قوانين مقررات ترافيكي ارائه مي كنند. اين قوانين ممكن است مربوط به حق تقدم، محدوديت هاي سرعت، مسيرها و كاربرد هاي خطوط و پاركينگ هاو گستره متنوعي از ساير عملكرد ها را در بر گيرند.
• تابلوهاي هشداري: اين تابلوها به منظور آگاه سازي رانندگان از خطرات پيش رويشان استفادهمي شوند. اين خطرها معمولاً در محدوده و گستره ديد رانندگان قرار نداشته و رانندگان بوسيله تابلوها از آن ها آگاه مي شوند.
• تابلوهاي راهنما: اين تابلوها اطلاعاتي را درمورد مسيرها، مقاصد و خدماتي كه رانندگان ممكناست به دنبال آن ها باشند ارائه مي دهند.

بحث در مورد تمامي علائم راهنمایی و رانندگی در آمریکا و كاربرد هاي آنها در يك نوشتار ممكن نيست. در مطالب پیش رو به اجمال در خصوص انواع مختلف تابلوهاي ترافيكي و كاربرد آنها، اطلاعاتي ارائه شده است.

تابلو هاي انتظامی

علائم راهنمایی و رانندگی انتظامي مي بايست در معابر استفاده شوند تا در مورد قوانين و مقررات ترافيكي اطلاع رساني كرده و ملزومات قانوني مورد نظر را به اطلاع رانندگان برسانند. اين تابلوها مي بايست در نزديكي مكاني نصب شوند كه مقررات مربوطه در آنجا كاربرد دارد. اين تابلوها ملزومات قانوني را به صورت شفاف نشان داده و در جايي نصب و بكارگيري مي شوند كه در ديد رانندگان قرار داشته و براي آن ها كاملاً خوانا باشد.

انتظار مي رود كه رانندگان از محتواي بسياري از مقررات ترافيكي مطلع باشند. برخي از اين قوانين، مقررات بنيادي مانند رعايت حق تقدم در تقاطع ها و محدوديت سرعت را بيان مي كنند. با اين وجود، اين تابلوها مي بايست در تمام نقاط مورد نظر استفاده شوند تا حتي در صورت انتظار مطلع نبودن رانندگان از آن قوانين، مقررات به اطلاع رانندگان رسانده شود.

به جز چند تابلوي خاص مانند تابلوي ايست و تابلوي حق تقدم، ساير تابلو هاي انتظامي به شكل مستطيلي بوده و عمدتاً ضلع بزرگ مستطيل بصورت عمودي واقع مي شود. برخي از تابلوهاي انتظامي مربع شكل بوده كه عمدتاً شامل تابلو هايي مي شوند كه از نوشته استفاده مي كنند تا اطلاعات مورد نظر را به رانندگان منتقل كنند. استفاده از سمبل ها و علائم در تابلوها مطابق استاندارد بين المللي است كه در سال 1971 در كنفرانس ايمني ترافيك سازمان ملل مطرح شده اند. رنگ زمينه اين تابلوها به استثناء چند مورد خاص معمولاً سفيد بوده و نوشته ها و يا علائم روي آن مشكي مي باشد. در تابلو هاي حاوي سمبل، دايرهاي قرمز رنگ كه خطي از آن عبور داده شده است، از ممنوعيت حركتي كه بوسيله سمبل نشان داده شده است حكايت مي كند. دستورالعمل MUTCD صفحات زيادي را به استاندارد هاي مربوطه در مورد اندازه تابلوهاي انتظامي اختصاص داده است.

تابلوهاي انتظامي بيان كننده حق تقدم

اين تابلوها از انواع علائم راهنمایی و رانندگی داراي طراحي خاص بوده و عدم توجه به آن ها خطر بسيار بزرگي را متوجه رانندگان مي كند. اين تابلوها شامل تابلو هاي ايست و رعايت حق تقدم در تقاطع ها و تابلوي يك طرفه و تابلوي مسير نادرست براي نشان دادن جهت حركت مي باشد. تابلوهاي ايست و رعايت حق تقدم داراي شكل منحصر بفرد و زمينه قرمز رنگ بوده و خطر موجود را براي رانندگان روشن مي كنند. تابلوي مسير نادرست نيز به همين خاطر داراي زمينه قرمز مي باشند. شكل 1 اين تابلوها را نشان مي دهد.

شكل 1- علائم راهنمایی و رانندگی انتظامي بر حق تقدم عبور تأثير مي گذارند

تابلوهای محدوديت سرعت

يكي از مسائل بسيار حياتي و مهم در ايجاد جريان ترافيك روان و ايمن، تعيين حداكثر سرعت مناسب در محور مربوطه است. براي اينكه محدوديت سرعت به عنوان عامل موثري در ايجاد ايمني ترافيك عمل كند، محدوديت سرعت مي بايست به خوبي به اطلاع رانندگان رسانده شده و بر آن تأكيد گردد.

روش هاي مختلفي از روش هاي اعمال محدوديت سرعت وجود دارد كه عبارتند از:

1- محدوديت خطي سرعت
2- محدوديت منطقه اي سرعت
3- محدوديت سرعت در شب
4- محدوديت سرعت وسايل نقليه سنگين
5- محدوديت حداقل سرعت

محدوديت سرعت مي تواند به صورت استاندارد موجود در ايالت متحده يعني به صورت مايل بر ساعت و يا در واحدهاي سيستم متريك يعني كيلومتر بر ساعت نشان داده شود. قوانين كنوني به هر ايالت اجازه مي دهد تا واحد اندازه گيري خود را تعيين كنند. در هر جا كه سيستم متريك استفاده شود، تابلوهاي تكميلي نيز براي نشان دادن واحد سرعت بكار برده مي شوند.

شكل 2 نشان دهنده انواع مختلفي از علائم راهنمایی و رانندگی محدوديت سرعت است. با وجود اينكه اكثر تابلوهاي نشان دهنده حداكثر و حداقل سرعت به صورت نوشته هاي مشكي رنگ بر روي زمينه، سفيد هستند، اما تابلوهاي محدوديت سرعت در شب برعكس اين حالت مي باشند، يعني نوشته هاي سفيد بر روي زمينه سياه. مستطيل متريك يك تابلوي هشداري به حساب مي آيد و زمينه زرد رنگ دارد.

شكل 2- تابلو هاي محدوديت سرعت

محدوديت هاي خطي سرعت بر بخش خاصي از يك مسير اعمال مي شوند. تابلوها مي بايست به صورتي نصب شوند كه تمامي رانندگان كه وارد آن بخش از مسير مي شوند تابلوي مربوطه را ببينند. فاصله مربوطه تقريباً 1000 فوت در نظر گرفته مي شود. البته اين فاصله استانداردي از MUTCD نمي باشد بلكه به تجريه حاصل شده است.

محدوديت هاي منطقه اي سرعت در تمام جاده ها و مسير هاي موجود در يك منطقه معين اعمال مي شوند. محدوديت هاي سرعت موجود در يك ايالت خاص نمونه اي از اين قوانين مي باشد. شهرهاي بزرگ و كوچك و ساير دولت هاي محلي مي توانند قوانيني را در مورد محدوديت هاي سرعت موجود در منطقه استحفاظي خود اعمال كنند. اين محدوديت ها مي بايست به وسيله تابلو هاي مناسب در ابتداي هرگونه تسهيلات، در مرز ورود به حوزه استحفاظي به اطلاع رانندگان رسانده شوند.

تابلوهاي از سرعت خود بكاهيد و محدوده سرعت در مقابل در مكان هايي كه قضاوت مهندسي نياز به نصب تابلو و اطلاع رساني موثر به رانندگان را ضروري تشخيص دهد مي بايست نصب شوند.

تابلو هاي گردش ممنوع

در محل هایي كه گردش به راست و چپ ممنوع است يك يا چند نوع از تابلو هاي نشان داده شده در شكل 3 استفاده مي شود. در اين مقوله، تابلو هاي داراي سمبل بين المللي ارجح بوده و توصيه مي شود. دايره قرمز رنگ متداول كه خط به صورت مورب آن را قطع مي كند به معني ممنوعيت حركت و گردش در تابلو مي باشد.

شكل 3- تابلوهاي ممنوعيت گردش

تابلوهاي استفاده از خط

تابلوهاي استفاده از خط در مكان هايي كه حركت يا حركت هاي خاص در خط هاي ترافيكي معين، محدود يا ممنوع باشد استفاده مي شوند. اين شرايط شامل خطوط مختص گردش به چپ يا راست، خطوط دو طرفه گردش به چپ در معابر شرياني و خطوط با جهت برگشت پذير مي باشد. اين تابلوها ممكن است در مواردي كه هيچ محدوديت قانوني وجود ندارد نيز تنها به منظور شفاف سازي پيام تابلوها استفاده شوند. هنگامي كه كاربرد يك خط ترافيكي پيچيده باشد، از علائم و تابلو هاي كاربرد خط پيشرفته نيز مي توان براي اطلاع رساني به رانندگان استفاده كرد. شكل 4 اين تابلوها را نشان مي دهد.

شكل 4- تابلوهاي كنترل استفاده از خط ترافيكي

تابلوگذاري خطوط گردش به چپ دو طرفه مي بايست با خط كشي مناسب روي سطح آسفالت همراه باشد. تابلو هاي خطوط داراي جهت برگشت پذير مي بايست بصورت بالاسري نصب شوند، به اين صورت كه در بالاي خط يا خطوط برگشت پذير قرار مي گيرند. تابلو هاي كنار جاده نيز مي توانند به عنوان مكمل تابلو هاي بالاسري عمل كنند. در شرايطي كه تابلوگذاري براي اطلاع رساني به رانندگان در خصوص خطوط برگشت پذير كافي به نظر نيايد، بايد از چراغ هاي ترافيكي بالاسري نيز استفاده نمود.

تابلوهاي كنترل پاركينگ

كنترل پاركينگ حاشيه اي يكي از مهم ترين جنبه هاي مديريت شبكه شهري است. ارزش و اعتبار اقتصادي مناطق تجاري شهر اغلب به وجود تعداد فضاهاي پاركينگ حاشيه اي معابر و پاركينگ هاي غير حاشيه اي كافي بستگي دارد. در زماني مشابه، پاركينگ حاشيه اي معمولاً براي جريان حركتي خودروها تداخل ايجاد كرده و باعث محدود شدن مسير مي شود. بسيار ضروري است كه مقررات پارك در كناره مسيرها به خوبي توسط تابلوگذاري به اطلاع رانندگان رسانده شوند. ضروري است كه اين قوانين از ضمانت اجرائي بسيار بالائي برخوردار باشند تا اينكه مورد احترام همگان قرار گيرند.

در هنگام بررسي قوانين مربوط به پارك خودروها و تابلوگذاري مناسب اين سه عبارت يا اصطلاح مي بايست به خوبي درك شوند:

• پاركينگ: يك خودرو پارك شده خودروئي است كه به صورت ساكن در كنار جدول متوقف بودهو موتور آن نيز خاموش است. حضور يا عدم حضور راننده دراين تعريف هيچ تغييري ايجاد نميكند.
• ايستادن: يك خودروي در حال ايستادن خودرويي ثابت است كه در كنار جدول متوقف است اما موتور آن روشن بوده و راننده در آن حضور دارد.
• توقف: يك خودروي متوقف خودرويي است كه براي چند لحظه توقف كرده تا مسافري را سوار يا پياده كند. اين خودرو بلافاصله پس از سوار يا پياده شدن مسافر حركت مي كند. در اين حالت راننده خودروي خود را ترك نمي كند.

در واژگان حقوقي و قانوني، بسياري از حوزه هاي قضائي سلسله مراتبي از اولويت ممنوعيت ها را بكار مي گيرند. تابلوي توقف ممنوع هر سه عمل پارك، ايستادن و توقف را ممنوع مي كند. تابلو ايستادن ممنوع، ايستادن و پارك كردن را ممنوع مي كند و تابلوي پارك ممنوع، پارك كردن را ممنوع كرده ولي در مورد ايستادن و توقف محدوديتي ايجاد نمي كند.

قوانين پارك يا توقف خودروها ممكن است به صورت يك ممنوعيت و يا بيان آنچه مجاز مي باشد ارائه شود. در جايي كه يك تابلو نشان دهنده ممنوعيتي قانوني باشد، نوشته هاي قرمز رنگ بر روي زمينه اي سفيد استفاده مي شوند. در مواردي كه تابلو نشان دهنده موردي مجاز مي باشد، نوشته سبز رنگ بر روي زمينه سفيد ظاهر مي شود. شكل 5 انواع مختلفي از تابلو هاي مختلف كنترل پاركينگ را كه معمولاً بكار برده مي شوند نشان مي دهد.

شكل 5- نمونه اي از تابلو هاي كنترل پاركينگ از انواع تابلو های راهنمایی و رانندگی

تابلو هاي كنترل پاركينگ مي بايست با دقت فراوان طراحي شده و در محل هاي دقيق نصب شوند تا اطمينان خاطر حاصل شود كه پيام هاي اين تابلوها كه معمولاً حاوي پيام هاي پيچيده اي هستند به اطلاع رانندگان رسانده شود. دستورالعمل هاي MUTCD توصيه مي كند كه اطلاعات زير در تابلو هاي كنترل پاركينگ لحاظ شوند:

• محدوديت يا ممنوعيت (يا شرايط مجاز بودن در صورت استفاده از تابلوي مربوطه)
• دوره زماني اعمال قانون تابلو در روز (اگر تمام روز نباشد)
• روز هايي از هفته كه مقررات كاربرد دارد (اگر هر روز نباشد)

تابلو هاي كنترل پاركينگ از انواع علائم راهنمایی و رانندگی مي بايست هميشه در ابتدا و انتهاي مرز محدوده ممنوعه و در فواصل مياني آن نصب شود. در محلي كه نوع محدوديت پاركينگ تغيير مي كند مي بايست دو تابلو در كنار هم بر روي يك پايه قرار گيرند تا هر يك از آنها با جهت فلش، محدوده اجرايي قانون ذكر شده را مشخص كند. در محل هايي كه محدوديت هاي منطقه اي اعمال مي شوند، اين محدوديت مي بايست در تمامي مناطق و مسيرهاي ورودي به منطقه مربوطه به اطلاع رانندگان رسانده شود.

در بسياري از حوزه هاي عملكردي محلي، تغييرات در مورد وضعيت قوانين مربوط به پارك خودروها مي بايست از پيش و از طريق روزنامه هاي محلي و ساير رسانه ها و يا با نصب پوستر و پلاكارد در مناطق مربوطه به اطلاع مردم منطقه رسانده شود. به عنوان مثال نصب تابلوي پارك ممنوع و جريمه كردن و يا جابجا كردن خودرو هاي پارك شده در شب، بدون اطلاع قبلي صحيح نمي باشد.

ساير تابلوهاي انتظامي

ويرايش هزاره MUTCD راهنمايي ها و استاندارد هاي مختلفي را در مورد بيش از 100 تابلوي انتظامي شرح داده است. برخي از رايج ترين اين تابلوها در اين بخش به بحث و گفتگو گذارده شده اند. اما آنها تنها به عنوان بخشي از مجموعه بزرگ تابلو ها مطرح هستند. اكنون به موازات معرفي قوانين جديد، تابلوهاي جديد نيز درحال تدوين و تغيير هستند. براي اطلاعات بيشتر به دستورالعمل MUTCD مراجعه كنيد

2- تابلوهاي هشداري

تابلوهاي هشداري تجهيزاتي هستند كه توجه رانندگان را در مورد شرايط پيش بيني نشده كه در طول مسيرها يا در كنار اين مسيرها اتفاق مي افتند، همچنين وضعيت هايي كه به سادگي در معرض ديد كاربران جاده ها نيستند جلب مي كنند. تابلو هاي هشداري، كاربران جاده را از شرايطي كه ممكن است نيازمند كاهش سرعت يا انجام عملي خاص به منظور تأمين ايمني بيشتر لازم باشند آگاه مي كنند.

بيشتر تابلوهاي هشداری از انواع علائم راهنمایی و رانندگی لوزي شكل بوده و نوشته و علائم روي آن ها با خط مشكي بر روي زمينه اي زرد ظاهر مي شوند. شكل مثلث براي تابلوي محدوده عبور ممنوع استفاده مي شود كه در شرايط محدوديت عبور در جاده هاي برون شهري دو طرفه دو خطه كاربرد دارد. تابلوهاي مستطيلي شكل نيز براي نشان دادن برخي تابلو هاي جهت نما استفاده مي شود. شكل دايره اي نيز براي اعلان خطر در مورد تقاطع هاي راه و راه آهن استفاده مي شوند.

دستورالعمل MUTCD حداقل اندازه استاندارد را براي بسياري از تابلوهاي هشداري در مسيرها و تسهيلات مختلف مشخص كرده است. براي تابلوي استاندارد لوزي شكل، اندازه تابلو از 30 اينچ در 30 اينچ تا 36 اينچ در 36 اينچ مي تواند متغير باشد. ساخت تابلو هاي بزرگتر نيز محدوديتي ندارد.

دستورالعمل MUTCD نشان مي دهد كه نصب تابلو هاي هشداري مي بايست تنها بر اساس مطالعات مهندسي و يا قضاوت مهندسي انجام گيرد. با وجود اينكه اين مسئله يك الزام نه چندان شديد است، اما خود باعث مي شود كه در استفاده بيش از حد از اين تابلوها جلوگيري شود. يك تابلوي هشداري مي بايست تنها در صورتي مورد استفاده قرار گيرد كه بتواند رانندگان را از شرايطي كه به طور طبيعي انتظارش را ندارند آگاه ساخته و مطلع نمايد. استفاده بيش از حد از اين تابلوها رانندگان را از توجه به آنها باز مي دارد.

در هنگام استفاده از تابلوهاي هشداري مي بايست اين تابلوها با فاصله كافي از محل خطر نصب شوند تا به رانندگان فرصت و زمان كافي براي اتخاذ تصميم و عمل مناسب را بدهند. جدول 1 فواصل توصيه شده را براي اين تابلوها در وضعيت هاي مختلف شرح داده است. سه وضيت مختلف در اين مورد وجود دارند كه عبارتند از:

وضعيت A: نيازمندي به قضاوت مهندسي. اين مسئله، وضعيتي را بيان مي كند كه در آن، كاربر جاده مي بايست از زمان اضافي استفاده كند تا فرضاً سرعت خود را كم كند و يا در هنگام ترافيك سنگين بزرگراه، تغيير مسير داده و خط مناسب را انتخاب كند. برخي از اين وضعيت ها مانند محل هاي به هم پيوستن خطوط ترافيكي و يا كاهش يك خط از خطوط مورد استفاده كاربران جاده را شامل مي شود. زمان PIEV از6/7 تا 10 ثانيه فرض مي شود، به علاوه 4/5 ثانيه براي هر مانور.

وضعيت B: شرايط توقف. اين وضعيت در مواردي اعمال مي شود كه لازم است راننده قبل از رسيدن به منطقه خطر توقف كند. انواع مختلفي از كاربردهاي اين وضعيت شامل تابلوهاي هشداري ايست در پيش رو، حق تقدم در پيش رو و به چراغ نزديك مي شويد مي باشد. استاندارد PIEV بر اساس ضوابط AASHTO برابر 2/5 ثانيه در نظر گرفته مي شود.

وضعيت C: كاهش سرعت تا حد توصيه شده براي شرايط خاص. اين وضعيت در مواردي كه كاربر جاده مي بايست سرعت خود را تا حد مناسب منطقه خطر كاهش دهد كاربرد دارند. اين كاهش سرعت باعث مي شود كه راننده قدرت مانور مناسب را در مقابل خطرات احتمالي داشته باشد. PIEV به ميزان 1/6 ثانيه و شتاب كاهنده به ميزان 10 فوت بر مجذور ثانيه فرض مي شود.

جدول 1- توصيه هايي براي جانمايي پيشرفته تابلوهاي هشداري

در تمامي اين موارد، تابلوي اخطاري مي بايست از فاصله 175 فوتي قابل رويت باشد. البته در اين بين، استاندارد هاي تابلوهاي مورد استفاده نيز مي بايست مورد نظر قرار بگيرد.

تابلوهاي هشداري از انواع علائم راهنمایی و رانندگی مي بايست به وسيله هاي تابلوهاي تكميلي استفاده شوند. اين تابلوها يا فاصله تا منطقه خطر را نشان مي دهند يا سرعت مطمئنه براي عبور از آن منطقه را تعيين مي كنند. اين سرعت بر اساس مطالعات مهندسي تعيين مي شود. در مواردي كه رهنمود ها و جزئياتي دقيقي در دسترس نيست، سرعت مطمئنه بر اساس تجربيات محلي تعيين مي شود. در صورتي كه سرعت مطمئنه در عبور از منطقه خطر 10 مايل در ساعت و يا بيشتر از محدوديت سرعت محلي كمتر باشد، معمولاً اين سرعت بوسيله تابلويي به رانندگان هشدار داده مي شود.

علائم راهنمایی و رانندگی هشداري درمورد خطرات بالقوه فراواني از جمله موارد زير اطلاع رساني مي كنند. برخي از اين موارد عبارتند از:

• تغييرات در تراز افقي
• تقاطع ها
• اخطار پيشرفته براي تجهيزات كنترل ترافيك
• همگرايي خطوط ترافيك
• راه هاي باريك
• تغيير در طراحي جاده ها
• تغيير در درجه راه
• شرايط سطح جاده
• عبور از خط آهن
• ورودي ها و محل هاي عبور
• موارد متفرقه

شكل 6 برخي از تابلوهاي هشداری راهنمایی و رانندگی از اين گروه را نشان مي دهد.

شكل 6- نمونه ای از تابلو های هشداري

علي رغم اينكه در اينجا نشان داده نشده است اما دستورالعمل MUTCD شامل تابلوهاي هشداري ديگري نيز هست كه در مناطق خاص و ويژه مانند نواحي نزديك مدارس و مناطق عبور از ريل آهن استفاده مي شوند. به منظور كسب اطلاعات بيشتر در خصوص اين موارد مستقيماً به متن دستورالعمل مراجعه كنيد.

3- تابلوهاي راهنما

اين تابلوها اطلاعاتي مبني بر مقاصد، خدمات موجود، تسهيلات و مكانهاي تفريحي و تاريخي را در اختيار كاربران جاده قرار مي دهد. اين علائم راهنمایی و رانندگی عمدتاً اطلاعات ارزشمندي را دراختيار كاربران ناآشناي جاده قرار مي دهند. آن ها نقش بسيار مهمي نيز در ايمني جاده ها دارند. يك راننده كه در انتخاب مسير خود در يك تقاطع به مشكل برخورده و گيج شده است خود خطري بالقوه براي ساير رانندگان ايجاد مي كند. تابلو هاي راهنما به صورت مستطيلي شكل هستند به حالتي كه ضلع بزرگ مستطيل افقي واقع شود. نوشته ها و حاشيه اين تابلوها سفيد مي باشد. رنگ زمينه نيز برحسب اطلاعات موجود در تابلو متغير مي باشد. اطلاعات درمورد جهت مسيرها و مقاصد مسيرها بر زمينه سبز ظاهر مي گردد. اطلاعات در مورد خدمات و تسهيلات رفاهي مسيرها بر تابلوهايي با زمينه آبي ظاهر مي شوند. اطلاعات ارائه شده در مورد مكان هاي فرهنگي، تاريخي و تفريحي بر تابلوهايي با زمينه قهوه اي ظاهر مي شوند. علائم و نشانه هاي نمايانگر مسيرها برحسب حوزه استحفاظي و نوع تابلو داراي اشكال و رنگ هاي متنوع و متفاوتي مي باشند.

دستورالعمل MUTCD اطلاعاتي را در مورد تابلوهاي راهنما براي سه نوع از تسهيلات ارائه مي دهد: جاده هاي معمولي، آزادراه ها و بزرگراه ها.

علائم راهنمایی و رانندگی راهنما تا حدي با ساير انواع تابلوها متفاوت است زيرا كه استفاده بيش از حد از اين تابلوها مشكل خاصي را ايجاد نمي كند، مگر شرايطي كه منجر به سردرگمي رانندگان و كاربران مي شود. وضوح و ثبات پيام منتقل شده دو عامل بسيار مهم براي اين تابلوها مي باشند. چندين اصل و قاعده كلي را در مورد اين تابلوها مي توان به كار گرفت:

1- اگر يك جاده به چند مقصد متفاوت خدمت رساني مي كند، مهم ترين اين مقاصد مي بايست بر تابلو نگاشته شود. فرضاً اگر بزرگراهي به فيلادلفيا مي رسد و همچنين از چند منطقه متفاوت حومه اي نيز گذر مي كند، تابلو هاي راهنما مي بايست مرتباً فيلادلفيا را به عنوان مقصد اصلي مسير مطرح كنند و بنويسند.

2- هيچ یک از تابلو هاي راهنما نباید عناوين بيش از سه مقصد را ارائه كنند (البته در برخي مواقع چهار مقصد نيز پذيرفته شده است). اين اصل به همراه اصل اول، انتخاب اولويت مقاصد را به عنوان شاخصي از كارايي تابلو محسوب مي شود.

3- در مواردي كه مسيرها هم داراي اسم هستند و هم داراي شماره، در صورت امكان و وجود فضاي مناسب در تابلو، هر دوي اين اطلاعات مي بايست ذكر شوند. در مواقعي كه تنها ذكر يكي از اين دو مقدور است، تابلو هاي راهنما عمدتاً شماره مسير را ذكر مي كنند. بر روي نقشه هاي مسير نيز معمولاً شماره مسيرها قيد مي گردد. اين بدان خاطر است كه رانندگان نا آشنا با مسير معمولاً شماره مسير را به ذهن مي سپارند تا نام آنها را.

4- هر جا كه ممكن باشد، پيش از تقاطع هاي مهم مي بايست از تابلوگذاري پيشرفته استفاده نمود. اين امر در جادههاي معمولي مشكل باشد؛ زيرا كه در اين نوع از مسيرها، تعداد تقاطع ها فراوان بوده و با فاصله كمي از هم واقع هستند. در آزادراه ها و بزرگراه ها، اين مسئله به عنوان مسئله ايمني بسيار مهمي مورد توجه قرار مي گيرد كه دليل آن، سرعت بالاي وسايل نقليه و خطرات تغيير مسير آن ها در تقاطع ها مي باشد.

5- به هر قيمتي كه ممكن است نبايد اجازه داد كه رانندگان در تعيين مسير خود با مشكل روبرو شده و دچار سردرگمي شوند. اولويت و ترتيب تابلو هاي راهنما مي بايست مناسب بوده و رانندگان را در تعيين به موقع مسير و انتخاب خط مناسب ياري دهد. بايد سعي شود كه تابلوهاي راهنما همپوشاني نداشته باشند. تقاطع هايي كه در آنها امكان گردش به چپ وجود داشته باشد مي بايست با دقت و توجه بسيار بالايي طراحي شوند و تابلو هاي راهنما نيز به طور كلي عاري از خطا باشند.

اندازه، موقعيت و شيوه نوشتن بر روي تابلوهاي راهنما مي تواند بسيار متغير باشد. از اين رو دستورالعمل MUTCD اطلاعاتي مفيد درمورد گزينه هاي متعدد را در اختيار دست اندركاران قرار مي دهد. از آنجا كه عواملي چند بر اصول نصب و تهيه اين تابلوها در موقعيت هاي مورد نظر تأثير مي گذارند، بايد گفت كه در اين موارد تعدد گزينه ها و انتخاب هاي موجود براي مهندسين حمل و نقل نسبت به ساير تابلوها بيشتر است. در اين موارد حتماً مي بايست براي كسب اطلاعات دقيق به دستورالعمل MUTCD مراجعه شود.

نشانگر هاي مسيرها

شكل 7 نشانگر هاي مسير را نشان مي دهد كه در تمامي مسير هاي داراي شماره استفاده مي گردند. اين تابلوها داراي طرح منحصر بفرد بوده و نوع مسير مربوطه را نشان مي دهند. جاده هاي بين ايالتي داراي طرح سپر بوده، نوشته روي آنها سفيد است و داراي زمينه قرمز و آبي مي باشند. همين طراحي در مورد لوپ هاي تجاري نيز استفاده مي گردد. اين لوپ ها معمولاً جاده هايي مهم هستند كه جزء سامانه بين ايالتي نمي باشند، اما معمولاً به صورتي هستند كه يك منطقه تجاري را به يك تقاطع غير همسطح در جاده هاي بين ايالتي متصل مي كنند. نشانگر هاي مسير در ايالات متحده عددي مشكي رنگ هستند كه بر روي يك طرح سپر با زمينه سفيد ظاهر مي شوند و در روي يك تابلوي دايره اي با زمينه سياه قرار مي گيرند. نشانگرهاي مسير ايالتي نيز، بوسيله دولت هاي محلي اين ايالت ها تعيين و طراحي شده و از اين رو با هم متفاوت مي باشند. با وجود اين، تمامي نشانگرهاي مسير در بخش هاي يك ايالت داراي طرحي استاندارد هستند كه در آنها، حروف و اعداد با رنگ زرد بر زمينه آبي در قالب شكلي منحصر به فرد نقش مي بندند. اسم بخش مربوطه نيز بر تابلوي مورد نظر نيز نوشته مي شود. نشانگر هاي مسير در پارك ها و جنگل هاي ملي نيز داراي شكل خاص بوده و نوشته هاي سفيد آنها بر زمينه قهوه اي ظاهر مي شود.

شكل 7- نمونه اي نشانگرهاي مسير

نشانگرهاي مسير ممكن است بوسيله برخي تابلوهاي ديگر كه نشان دهنده جهات اصلي و برخي اهداف ديگر هستند همراه باشند. اين مستطيل ها شاملALT ، JCT، مسير جايگزين، كنارگذر، منطقه تجاري، كاميون، پايان، و مسير موقت مي باشند. پانل هاي كمكي بر اساس الگوي تابلوي اصلي طراحي مي شوند.

تابلوهاي راهنماي مقصد – جاده هاي معمولي

تابلوهاي راهنماي مقصد در انواع راه ها استفاده مي شوند و اطلاعاتي را در مورد فاصله باقيمانده تا مقصد و همچنين برخي از شهرها و مقاصد مهم در طول مسير در اختيار رانندگان قرار مي دهند. در جاده هاي معمولي، تابلو هاي فاصله تا مقصد با استفاده از حروف بزرگ به رنگ سفيد بر روي زمينه اي سبز ظاهر مي گردند. فاصله باقيمانده تا مقصد در واحد مايل تعيين شده و در سمت راست نام مقصد نگاشته مي شود.

تابلوهاي راهنماي مقصد معمولاً در تقاطع هاي بين راه هاي درون ايالتي داراي شماره و راه هاي بين ايالتي و آغاز راه هاي فرعي و مجزا استفاده مي شوند. تابلو هاي فاصله عموماً در مسير هاي مهم كه از شهرها خارج مي شوند و وارد جاده هاي داراي شماره مي گردند، نصب مي شوند.

تابلوهاي راهنماي نام خيابان ها و جاده ها براي تمامي تقاطع هاي شهري و حومه شهري توصيه مي شوند. همان طور كه براي تقاطع هاي اصلي برون شهري نيز توصيه شده اند. تابلو هاي راهنماي نام محلي خيابان ها در گروه تابلو هاي راهنماي مقصد طبقه بندي مي شوند. شكل 8 تعدادي از اين تابلوها را نشان مي دهد.

شكل 8 – تابلوهاي راهنماي مسير در راه هاي معمولي

تابلو هاي راهنماي مقصد – آزادراه ها و بزرگراه ها

تابلوهاي راهنماي مقصد در آزادراه ها و بزرگراه ها شبيه يكديگر هستند. با اين تفاوت كه در اندازه و موقعيت اين تابلوها، ملزوماتي وجود دارد كه در دستورالعمل MUTCD مشخص شده است. اين تابلوها از جهاتي با تابلوهاي راهنماي مقصد در جاده هاي معمولي متفاوت هستند :

• حرف اول نام مقصد با حرف بزرگ و ساير حروف بصورت كوچك نوشته مي شوند.
• مسيرهاي داراي شماره با نشانگر مناسب بر روي تابلو همراه مي باشند.
• شماره خروجي توسط پانل هاي كمكي در بالا و سمت راست تابلوي راهنما آورده مي شوند.
• در تقاطع هاي بزرگ و اصلي، عناصر هندسي مي توانند بر روي تابلوها ظاهر شوند.

همانند جاده هاي معمولي، تابلوهاي نشان دهنده فاصله تا مقصد در مسير به دفعات استفاده مي شوند. هر گونه تقاطع غير همسطح و همسطح مهم در بزرگراه ها بوسيله تابلو هاي فراوان و با هزينه زياد بصورت پيشرفته تابلوگذاري مي شود.

فاصله ميان تقاطع هاي غير همسطح از يکديگر، مسئله اي بسيار تعيين كننده در چگونگي بكارگيري تابلوهاي راهنما مي باشد. در مواقعي كه تقاطع هاي غير همسطح از هم فاصله زيادي داشته باشند مي توان با فواصل 5 مايل يا بيشتر از تابلو هاي راهنماي مسير استفاده كرد و به موازات نزديك شدن به محل تقاطع، تعداد تابلوها را افزايش داد.

در شرايط شهري و حومه شهري، كه تقاطع هاي غير همسطح از يکديگر فاصله چنداني ندارند، استفاده از تابلوهاي راهنماي پيشرفته بيش از پيش مشكل مي شود. تابلوگذاري پيشرفته غالباً اطلاعاتي را در مورد محل تقاطع غير همسطح بعدي ارائه مي كند. اين مسئله به خاطر اجتناب از ايجاد ابهام به وسيله همپوشاني تابلوهای راهنما اعمال مي شود. تنها استثناي اين مسئله، تابلوهاي راهنماي فاصله تا مقصد تا چند تقاطع غير همسطح بعدي مي باشد. بنابراين در مناطق شهري و حومه شهري كه تقاطع هاي غير همسطح در آن ها نزديك هستند، تابلوي پيشرفته براي تقاطع غير همسطح بعدي، درست پس از اتمام رمپ خروجي تقاطع قبلي قرار مي گيرد.

گستره وسيعي از انواع تابلوهاي راهنما در آزادراه ها و بزرگراه ها استفاده مي شوند. برخي از اين تابلوها در شكل 9 نشان داده شده است.

شكل 9- نمونه اي از تابلوهاي راهنماي مسير در آزادراه ها و بزرگراه ها

بخش (الف) شكل 9 نشان دهنده يك تابلوي پيشرفته خروجي از انواع علائم راهنمایی و رانندگی است. اين تابلوها بر اساس الگوي تابلوگذاري مربوطه در فواصل مناسب و متفاوت نصب مي شوند. تعداد و محل تابلوهاي راهنما عمدتاً بر اساس فواصل ميان خروجي ها تعيين مي شود. بخش (ب) شكل 9 پانل خروجي بعدي را نشان مي دهد. اين پانل ها مي تواند در زير تابلوي خروجي و يا قبل از آن نصب شود. تابلوهاي خروجي نشان داده شده در بخش (ج) شكل 9 در مواردي استفاده مي شوند كه براي هر مسير خروجي يك رمپ مجزا وجود داشته باشد. اين تابلوها معمولاً بعد از خروجي قبلي و در ابتداي خود خروجي نصب مي شوند. تابلوي خروجي كه در بخش (د) شكل 9 نشان داده شده است، آخرين تابلويي است كه در محل اتصال رمپ خروجي نصب مي باشد. اين تابلوها معمولاً بر پايه هاي شكننده نصب مي شوند تا در صورتي كه خودرويي از مسير خارج شد آسيب جدي نبيند.

بخش (ه) شكل 9 نيز نشان دهنده ی تابلو جهت خروج مي باشد. اين نوع از علائم راهنمایی و رانندگی در محل خروجي و انفصال نصب مي شوند و شامل پانل شماره خروجي نيز مي شود. تابلوي به طرف مستقيم كه در بخش (و) شكل 9 نشان داده شده است عمدتا در مناطق شهري و يا مناطقي كه فاصله خروجي ها از يكديگر بسيار كم است، استفاده مي شود. اين تابلوها معمولاً بر روي پانل هاي بالاسري كنار خروجي ها نصب مي شوند. اين تابلوها رانندگان را از ادامه مسير انتخابي مطمئن مي سازند. آخرين تابلويي كه در بخش (ز) شكل 9 ديده مي شود تابلويي داراي عناصر هندسي مي باشد كه در خروجي هاي پيچيده نصب و بكارگيري مي شود. اين تابلوها بويژه در محل هايي كه مسير خروجي پس از خروج از مسير اصلي دو يا چند شاخه مي شود مفيد هستند. اين تابلو رانندگان را به شيوهاي مستقيم و ساده از مسيري كه براي مقصد مورد نظر خود مي بايست استفاده كنند، آگاه مي كنند.

تابلوهاي راهنماي خدمات

يكي ديگر از اطلاعات مورد نياز رانندگان، اطلاع از محل هايي است كه خدمات خودرويي و ساير خدمات به رانندگان ارائه مي شود. رانندگان، بويژه آن ها كه با مسير آشنايي كافي ندارند نياز دارند كه از محل هاي خدمات رساني مانند پمپ بنزين، غذاخوري ها، محل هاي استراحت، محل هاي ارائه خدمات پزشكي و خدمات مشابه مطلع شوند. دستورالعمل MUTCD از گستره وسيعي از تابلو هاي راهنما براي انتقال اين اطلاع، استفاده مي كند. اين تابلوها همگي نوشته هايي سفيد رنگ بر زمينه آبي دارند. در بسياري از موارد نشانه و سمبل هايي به منظور نشان دادن نوع خدمات موجود استفاده مي شود. در آزادراه ها، تابلوهايي بزرگ داراي پيام هاي نوشتاري در كنار تابلوهاي خروجي ظاهر مي شوند تا اطلاعات مورد نظر را به رانندگان منتقل كنند. كامل ترين اطلاعات اين تابلوها را مي توان در سطح آزادراه ها يافت كه در آن ها نام شركت و سازمان ارائه دهنده خدمات مذكور نيز ذكر مي شود (شركت هاي فروشنده بنزين، نام رستوران ها و غيره). شکل 10 اطلاعاتي را در مورد تابلوهاي اطلاع رساني خدمات به رانندگان نشان مي دهد.

شكل 10 – تابلوهاي اطلاعات خدمات

در نصب اين قبيل تابلوها نكات و دستورالعمل هايي چند وجود دارد. به عنوان مثال محل هاي خدمات رساني كه بيش از 3 مايل با خروجي هاي آزاد راه فاصله دارند نمي بايست در اين تابلوها ذكر شوند. به علاوه محل هاي خدمات رساني كه امكان بازگشت آسان رانندگان به مسير اصلي بزرگراه را فراهم نكرده اند نمي بايست در اين تابلوها ذكر شوند.

اطلاعات ارائه شده در تابلوها مي بايست داراي اطلاعات ديگري مانند ساعات كار مراكز خدمات رساني نيز باشند. تمامي اين خدمات مي بايست از قوانين فدرال، ايالتي و محلي متناسب با نوع بهره برداري خود پيروي كنند. براي اطلاع از جزئيات دقيق تر اين قوانين و ملزومات به دستورالعمل MUTCD مراجعه كنيد.

تابلوهاي اطلاع رساني در مورد مراكز خدماتي در جاده هاي معمولي نيز مانند آن مواردي است كه در شكل 10 نشان داده شده اند؛ با اين تفاوت كه در اين تابلو ها در جاده هاي معمولي از شماره خروجي و يا پانل هاي كمكي شماره خروجي استفاده نمي كنند.

تابلوهاي راهنماي مراكز فرهنگي و تفريحي

اطلاعات لازم در مورد مراكز تاريخي، فرهنگي و تفريحي و مقاصد مربوط به اين محل ها، بر تابلو هاي با نوشته يا نشانه هاي سفيد رنگ در زمينه قهوه اي مشخص مي شوند. براي نشان دادن نوع فعاليت مراكز فوق، از نشانه ها استفاده مي شود، اما ممكن است از تابلوهايي بزرگتر كه نوشته هايي روي آن ها موجود است نيز استفاده شود. شكل 11 نمونه هايي از اين تابلوها را نشان مي دهد. دستورالعمل MUTCD سمبل ها و نشانه هاي متعددي را در اين موارد ارائه كرده است كه مي بايست براي اطلاعات بيشتر به آن ها رجوع شود.

شكل 11- تابلوهاي مراكز تفريحي و فرهنگي

تابلوهاي راهنماي مسافت طي شده

اين تابلوها، مستطيل هايي كوچك عمودي با اندازه هاي 6 اينچ در 9 اينچ هستند كه اعداد روي آنها سفيد بوده و بر زمينه اي سبز نوشته مي شوند. اين تابلوها مسافت طي شده در مسير را به رانندگان نشان مي دهند و آن ها را قادر مي سازند كه ميزان طي مسير خود را تخمين زده و در موقعيت هاي اضطراري و تصادفات، امكان اطلاع رساني در مورد محل مربوطه را به اورژانس و يا ساير مراكز مربوطه فراهم آورند. ارائه اين اطلاعات در طول مسيرها بصورت پيوسته انجام مي شوند. به اين ترتيب كه در ابتداي مسير، مسافت طي شده معادل صفر بوده و در طول مسير افزايش مي يابند. در مواردي كه مسيرها داراي هم پوشاني باشند، اين اطلاع رساني در مورد يكي از مسيرها انجام مي شود كه از ابتداي مسير فاصله گذاري شده است. در برخي آزادراه ها، اين پانل هاي اطلاع رساني به فاصله يك دهم مايل از هم قرار مي گيرند تا امكان اطلاع رساني دقيق و موثر فراهم آيد.

منبع:

• کتاب مهندسی ترافیک مک شین